خاطره| شهیدی که شهادتش را در نماز شب خواست
به گزارش خبرنگار نوید شاهد تهران بزرگ، شهید مدافع حرم «رحیم کابلی» هفتم بهمن ماه سال ۱۳۴۲ در بهشهر دیده به جهان گشود. پدرش حیدر علی نام داشت. شهید رحیم کابلی از جوانان انقلابی بود که در سالهای دفاع مقدس اوج جوانی‌اش را در جبهه نبرد حق علیه باطل گذراند.
پس از پایان جنگ خدمتش را در نهاد انقلابی سپاه ادامه داد و در همین ارگان بازنشسته شد. شروع جنگ در سوریه همزمان شد با دوران بازنشستگی او اما این موضوع دلیلی نشد تا شهید کابلی لباس رزم را از تن در بیاورد و خود را به معرکه جنگ با ترورست‌ها رساند.
وی به همراه تعدادی از همرزمان خود در اردیبهشت 95 پس از یک درگیری سخت و نابرابر در خان طومان سوریه به شهادت رسید و پیکر مطهرش به وطن بازنگشت. او تنها شهیدی از عملیات خان طومان است که هنوز پیکرشان بعد از حدود پنج سال به کشور بازنگشته است. نوید شاهد تهران در ادامه خاطرات این شهید والامقام از زبان همسرش را برای علاقمندان منتشر می کند.
همسرشهید مدافع حرم «شهید مدافع حرم «رحیم کابلی» در خاطره‌ای از او روایت می‌کند:
«اخلاق شهید بسیار خوب بود. آنقدر که هر چه بگویم کم است. اهل صله رحم بود و از مهمانانش هم به خوبی پذیرایی می کرد. به نماز و روزه تأکید داشت. چیزی که به نفع دین و قرآن بود عمل می کرد.
با دخترمان خیلی صمیمی بود. در مورد همه اتفاقات با هم صحبت می کردند. در زندگی مشترکمان نیز واقعا مرد دلسوزی بود. اگر مریض می شدم از سرکار می آمد خانه را جارو می کرد لباس ها را اتو می زد. نمی گذاشت تکان بخورم.
خانواده دوست بود در جمع احترامم را حفظ می کرد. یک خصوصیت خوب حاج رحیم این بود که با هر کسی طبق سن و سالش برخورد می کرد. با بچه های یکساله بازی می‌کرد و خیلی بچه دوست بود.
اما می گفت خانم من نوه هایم را نمی بینم. یک روزی می رسد که نوه ام را سر مزارم می آوری. دو سال آخر زندگی مان مدام حرف از شهادتش بود. ایام محرم کل خانه را سیاه پوش می کرد و می گفت خانه ام را با روضه امام حسین(ع) متبرک می کنم و خانه‌اش را خیمه گاه امام حسین(ع) می دانست. اهل معنویات و نماز شب بود طوری که یک ساعت قبل از اذان صبح بیدار می‌شد و یقین دارم که شهادتش را در نماز شب‌هایش از خداوند خواسته بود.»
انتهای پیام/
